Deze site heb ik als hobby gemaakt en probeer ik u te verleiden alles wat ik schrijf te bekijken. Voorlopig zal dat nog niet veel zijn want ik moet het allemaal nog leren. Er zijn 2 manieren om foto’s te vergroten, 1e met control+, Vergeet niet na het bekijken weer evenveel keren control- te doen! Als je de site met Firefox, als Browser gebruikt kun je de foto’s rechtstreeks vergroot bekijken! (De vorige site had ik gemaakt met Joomla, en dit is WordPress! Laat ik mezelf even voorstellen: Jan van Gerwen, geboren oktober 1942 in de Kromstraat 15 Veldhoven Dat is ongeveer waar Bijnen modezaak nu gevestigd is. ( de linker foto hieronder en dan het middelste huis) Mijn vader had daar een kapperszaak die, hoe kan het ook anders ” ’t Paradijske ” als bedrijfsnaam had. Later had mijn zus Sjaan deze naam gebruikt toen ze een café opende in de Kromstraat, nu “In d’n Olie-fant” Ook ik gebruikte bij mijn vorige website deze Domijn-naam. Verder neem ik u mee naar mijn diensttijd in Nederlands Nieuw Guinea in 1961/1962. De bedoeling is dat ik ook een stukje familie-geschiedenis weergeef. Onder de foto’s 2 oude verzen over Veldhoven, bij mijn weten gemaakt in de 50 tiger jaren van de vorige eeuw door de familie’s Jansen en Van Lierop. Die brachten dat vol beleving, nu Veldhoven zoveel groter geworden is, bijna ondenkbaar. Het stukje van ” Ne Veltefse” kun je als import Veldhovennaar praktisch niet uitspreken, probeer het maar?.
“ Mijn Dorp “
Waar de Run en de Dommel stromen, door het mooie Kempenland
Waar de witte berkenbomen, groeien, door de wind geplant
Daar waar ’t Witven roept ons allen, om te zonnen aan ’t strand
Ja daar ligt mijn kleine dorpje, rustig in het Kempenland (bis)
Waar de avondzon de toppen, van de dennen rijk verguld
Waar de wilde distels bloeien, dennengeur de lucht vervuld
Waar in ’t Goor de haasjes spelen, ’t jonge hertje stapt parmant
Ja daar ligt mijn kleine dorpje, rustig in het Kempenland (bis)
Waar in ’t eenzaam Broek de koekoek, als een machtig heerser troont
Waar de waterhoentjes broeden, ’t dartel konijntje woont
Waar de wilde eend zich koestert, waar de merel zingt zijn lied
Ja dat dorpje heet “ Veldhoven “ , mooier plek bestaat er niet (bis)
Daar waar Moeder ons het liedje leerde, van het hutje aan de zee
Waar wij graag op Vader wachtte, tot hij thuis kwam heel tevree
waar met grote zorg en liefde, Moeder ons heeft grootgebracht
Ja dat hele kleine dorpje, trekt met onweerstaanbare kracht (bis)
Ja mijn dorpje, van jou houd ik, boven ieder plekje op aard
O, je bossen en je vennen, zijn me meer dan schatten waard
Nergens anders wil ik wonen, dan in dat vriendelijk dorpje klein
Ik wil er leven, ik wil er sterven, ik wil er eens begraven zijn (bis)
“ Ne Veltefse ”
As ge oit op de Locht in de wieg bent gestopt
Op den Broek of den Heiberg verjaarde
Of op Heers hedde oew brooèd in de spekpan gesopt
Dan kande noit erreges anders mir oarde.
Wie op Veltfsen hèrd z’n ûrste Kruiske hè gemakt
In dóuw loop mi de mand is goan visse
Of wie op de Vlaasroot dur ’t ijs is gezakt
Die kan noit ons dûrpke nog misse.
Ik zegget oe tot z’ne letste snik
Bleft ie ‘ne Veltefse, krek ès ik.
Wie oit in de Griebus of in de kromstroât
Z’n ûrste par schoen hê verslete
Of dur unne waakhond dor aachter op Schoôt
De zulder uit z’n broek is gebete
Wie stond mi z’n broekspijpe hog opgestrûpt
In de putte van ’t oaw looijerijke
Of mi ’n jong melloew in ‘ne zaddoek geknûpt
Liep bè Drieka Zuutes dur ’t peijke
Ik zegget oe, toe z’ne leste snik
Bleft ie ‘ne Veltefse, krèk ès ik.
Want hedde in den Oeienbos krutjes geropt
An de schoul in de Dreef oit gevochte
Dan hedde ok in ’t Maoike ’n fluitje geklopt
Hedde an ’t Gûrke oit bieze gevlochte
Ge het in de Korze en d’n Hoipijl gekuîrd
In de Gender ‘ne snoek oit gaan stroppe
Of op Zonderijk hedde de koei nog getuird
En oew hart blèft wa vuriger kloppe.
Ik zeg oe, toe oewe leste snik
Blèfde ‘ne Veltefse, krèk ès ik.
En wor góit terècht komt, gè zit stil verdwaasd
Te droôme van geel korehalme
Van de eksters en eekhores bè ons in de maast
En ons kerkklok hurde altè nog galme.
Want òns dûrpke is ’t moist en òns mèskes zen ’t knapst
Ons weije zen ’t gruunst en ’t lochtste
Ons bosse zen ’t ruigst, en òns knèntjes zen ’t rapst
En òns vuggeltjes zingen ’t hogste
Durrum kun ’t nie anders, ge blèft krèk ès ik
Unne Veltfse, toe oewe leste snik.